Nie, to nie jest moja wnuczka, to moja żona – transkrypcja odcinka 18
Szanowni Państwo! Nazywam się Monika i chciałabym przedstawić Wam dziś:
-
określenia oznaczające członków rodziny np.: „matka“, „ojciec“ – die Mutter, der Vater
-
pytania zamknięte omówione dokładnie w odcinku 17, ale dzisiaj występujące z nowymi wyrażeniami
-
słówko „doch“
-
czasownik „mówić” – sprechen
-
nazwy języków
Transkrypcja jest do przeczytania na moim blogu www.niemieckizmoniką.pl. Zachęcam Cię do powtarzania słów, pytań i zdań.
Oto słowa oznaczające członków rodziny. Ograniczam się przy tym do wyrażeń podstawowych.
die Familie rodzina die Familie
der Vater ojciec der Vater
die Mutter matka die Mutter
die Eltern rodzice die Eltern
der Sohn syn der Sohn
die Tochter córka die Tochter
der Bruder brat der Bruder
die Schwester siostra die Schwester
die Geschwister rodzeństwo die Geschwister
der Großvater dziadek der Großvater
die Großmutter babcia die Großmutter
die Großeltern dziadkowie die Großeltern
die Enkelin wnuczka die Enkelin
der Enkel wnuczek der Enkel
der (Ehe)Mann mąż der (Ehe)Mann
die (Ehe)Frau żona die (Ehe)Frau
Jeszcze parę dodatkowych określeń, takich jak:
der Schwiegervater teść der Schwiegervater
die Schwiegermutter teściowa die Schwiegermutter
die Schwiegereltern teściowie die Schwiegereltern
die Schwiegertochter synowa die Schwiegertochter
der Schwiegersohn zięć der Schwiegersohn
Przy tej okazji powtórz proszę parę słów, które z pewnością już znasz:
der Freund przyjaciel, chłopak der Freund
Np. w zdaniu:
Das ist mein Freund Michael. To mój chłopak Michael. Das ist mein Freund Michael.
Gdy chcesz zaznaczyć, że chodzi o przyjaciela, ale nie takiego, z którym tworzysz parę, możesz dodać:
Das ist mein guter Freund Michael. To mój przyjaciel Michael. Das ist mein guter Freund Michael.
To samo jest ze słowem:
die Freundin przyjaciółka, dziewczyna die Freundin
Das ist meine Freundin Elisa. To moja dziewczyna Elisa. Das ist meine Freundin Elisa.
lub opcjonalnie:
Das ist meine gute Freundin Elisa. To moja przyjaciółka Elisa. Das ist meine gute Freundin Elisa.
A co ze słowem Kollege?
der Kollege kolega (tylko w pracy) der Kollege
die Kollegin koleżanka (tylko w pracy) die Kollegin
Właśnie, nie pomyl się przedstawiając swojego znajomego, lub znajomą tak:
Das ist mein Kollege Peter. To mój kolega Peter. Das ist mein Kollege Peter.
albo:
Das ist meine Kollegin Arianne. To moja koleżanka Arianne. Das ist meine Kollegin Arianne.
Po usłyszeniu takiego zdania rozmówca pomyśli, że pracujecie razem.
Trzecim słowem w tym kontekście jest:
der Partner partner der Partner
die Partnerin partnerka die Partnerin
Tego rzeczownika wyjaśniać nie trzeba, znaczeniem nie różni się od polskiego, nawet akcent przypada w rzeczowniku męskim na tę samą sylabę. Oczywiście jest mała różnica w wymowie, to jasne.
W poprzednim odcinku przedstawiłam pytania zamknięte, czyli takie, na które możesz odpowiedzieć tylko „tak“ lub „nie“ Chciałabym poćwiczyć z Tobą to pytanie z nowymi słówkami. Przypominam: czasownik na pierwszym miejscu. Po polsku tworzymy takie pytania za pomocą słówka „czy” na początku, które jest jednak często pomijane podobnie jak czasownik „jest“. Wracając do niemieckiego:
nowymi słowem może być:
noch jeszcze noch
Ist das dein Vater? To twój ojciec? Ist das dein Vater?
Wohnt er hier, in Berlin? Czy on mieszka tu, w Berlinie? Wohnt er hier, in Berlin?
Ist er verheiratet? Czy on jest żonaty? Ist er verheiratet?
Arbeitet er noch? Czy on jeszcze pracuje? Arbeitet er noch?
Na te pytania możemy odpowiedzieć krótkim „tak” lub „nie”, ale oczywiście tutaj, do naszych celów, odpowiadamy całym zdaniem. Jednak może być tak, że otrzymasz na takie zamknięte pytanie tylko „tak” lub „nie”, wtedy rozmowa nie będzie się za bardzo kleiła. Dlatego, jeżeli zależy Ci na rozwinięciu dialogu, stawiaj mało takich pytań, a jeśli je otrzymasz, odpowiadaj szeroko z dodatkowymi informacjami. Tak jak np. tutaj:
Ist das dein Vater? To twój ojciec? Ist das dein Vater?
Ja, das ist mein Vater. Tak, to mój ojciec. Ja, das ist mein Vater.
Wohnt er hier, in Berlin? Czy on mieszka tu, w Berlinie? Wohnt er hier, in Berlin?
Nein, er wohnt in München. Nie, on mieszka w Monachium. Nein, er wohnt in München.
Ist er verheiratet? Czy on jest żonaty? Ist er verheiratet?
Ja, er ist verheiratet. Tak, on jest żonaty. Ja, er ist verheiratet.
Arbeitet er noch? Czy on jeszcze pracuje? Arbeitet er noch?
Ja, er arbeitet als Architekt. Tak, pracuje jako architekt. Ja, er arbeitet als Architekt.
Następnym punktem dzisiejszego odcinka jest słówko doch.
Doch ma bardzo dużo funcji. Dzisiaj ograniczymy się do tej, jaką pełni np. z zdaniu:
Doch, das ist meine Kollegin. Owszem, to jest moja koleżanka z pracy. Doch, das ist meine Kollegin.
Wyobraź sobie taką sytuację: Jesteś z mężem/żoną w sklepie, i on/ona zwraca twoją uwagę na pewną osobę, której ty jeszcze nie zauważyłeś/zauważyłaś, pytając się:
Ist das nicht deine Kollegin? Czy to nie jest przypadkiem twoja koleżanka? Ist das nicht deine Kollegin?
Oczywiście w tym pytaniu po niemiecku nie ma słowa „przypadkiem“, ale czyż nie tak tworzy się je często w języku polskim?
Nie jest to jednak sprawa kluczowa, jednak pamiętać trzeba o odpowiedniej intonacji.
I na takie właśnie pytanie zamknięte, zawierające negację, odpowiadamy z doch, jeśli chcemy przekazać odpowiedź pozytywną. Brzmi skomplikowanie? Posłuchaj innych przykładów, zobaczysz, że jest to naprawdę prosta sprawa.
Ist das nicht deine Frau? Czyż to nie jest twoja żona? Ist das nicht deine Frau?
Odpowiedź:
Doch, das ist meine Frau. Owszem, to jest moja żona. Doch, das ist meine Frau.
Arbeitest du nicht als Architekt? Czyż nie pracujesz jako architekt? Arbeitest du nicht als Architekt?
Doch, ich arbeite als Architekt. Owszem, pracuję jako architekt. Doch, ich arbeite als Architekt.
Kommt ihr nicht aus Deutschland? Czyż nie jesteście z Niemiec? Kommt ihr nicht aus Deutschland?
Doch, ich komme aus Deutschland. Owszem, jestem z Niemiec. Doch, ich komme aus Deutschland.
Ale uwaga:
Jeżeli chcemy odpowiedzieć na to pytanie negująco, to będzie to wyglądało tak:
Nein, ich komme nicht aus Deutschland. Ich komme aus Polen. Nie, nie pochodzę z Niemiec, jestem z Polski. Nein, ich komme nicht aus Deutschland. Ich komme aus Polen.
Teraz jest to jasne, prawda? Twierdząca odpowiedź na pytanie z „nie”, powinna zaczynać się od doch.
Przedostatnią rzeczą na dzisiaj, to czasownik sprechen, „mówić” i na końcu parę nazw języków, którymi można się posługiwać. Przy okazji: po polsku „język” oznacza organ w jamie ustnej używany min. do mówienia i „język” jako sposób komunikacji. W niemieckim są na to dwa słowa:
die Zunge język w buzi die Zunge
die Sprache język do porozumiewania się die Sprache
sprechen mówić sprechen
ich spreche (ja) mówię ich spreche
du sprichst (ty) mówisz du sprichst
er, sie, es spricht on, ona, ono mówi er, sie, es spricht
wir sprechen (my) mówimy wir sprechen
ihr sprecht (wy) mówicie ihr sprecht
sie sprechen oni, one mówią sie sprechen
Sie sprechen pan/pani mówi, państwo/panowie/panie mówią Sie sprechen
Zauważyłeś/zauważyłaś pewną małą zmianę w liczbie pojedynczej? Tak, chodzi tu o zmianę samogłoski w drugiej i trzeciej osobie liczby pojedynczej. W pozostałych formach takie zmiany się nie dokonują.
Jakimi językami można mówić? Oto parę przykładów:
Englisch Englisch
Russisch Russisch
Französisch Französisch
Spanisch Spanisch
Polnisch Polnisch
Schwedisch Schwedisch
Finnisch Finnisch
Slowakisch Slowakisch
Tschechisch Tschechisch
Ungarisch Ungarisch
Słówka potrzebne do stworzenia pytania to:
welche w dzisiejszym kontekście: jakimi welche
wie viele iloma wie viele
Mogę spytać się:
Welche Sprachen sprichst du? Jakimi językami mówisz? Welche Sprachen sprichst du?
Ich spreche Deutsch, Englisch und Polnisch. Mówię po niemiecku, angielsku i po polsku. Ich spreche Deutsch, Englisch und Polnisch.
Oczywiście możesz się spytać:
Sprechen Sie Deutsch? Mówi pan/pani po niemiecku? Sprechen Sie Deutsch?
Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch. Tak, mówię trochę po niemiecku. Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch.
Sprechen Sie Deutsch?
Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch.
Sprichst du Deutsch?
Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch.
Sprecht ihr Deutsch?
Ja, wir sprechen ein bisschen Deutsch.
Spricht sie Deutsch?
Ja, sie spricht ein bisschen Deutsch.
Spricht er Deutsch?
Ja, er spricht ein bisschen Deutsch.
Sprechen Sie Deutsch?
Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch.
Sprichst du Deutsch?
Ja, ich spreche ein bisschen Deutsch.
Na koniec powtórka ze słówek.
Podaje jedno słowo po polsku, powtórz je od razu po niemiecku, potem słyszysz je raz jeszcze do sprawdzenia.
rodzina die Familie
ojciec der Vater
matka die Mutter
rodzice die Eltern
syn der Sohn
córka die Tochter
brat der Bruder
siostra die Schwester
rodzeństwo die Geschwister
dziadek der Großvater
babcia die Großmutter
dziadkowie die Großeltern
wnuczka die Enkelin
wnuczek der Enkel
mąż der (Ehe)Mann
żona die (Ehe)Frau
teść der Schwiegervater
teściowa die Schwiegermutter
teściowie die Schwiegereltern
synowa die Schwiegertochter
zięć der Schwiegersohn
przyjaciel, chłopak der Freund
przyjaciółka, dziewczyna die Freundin
kolega (tylko w pracy) der Kollege
koleżanka (tylko w pracy) die Kollegin
partner der Partner
partnerka die Partnerin
jeszcze noch
owszem doch
trochę ein bisschen
mój, moje mein
twój, twoje dein
moja, moje meine
twoja, twoje deine
Koniec na dzisiaj! Mam nadzieję, że ten odcinek Ci się przyda. Jeżeli tak, to byłoby świetnie, gdybyś mogła/mógł go zalajkować i zasubskrybować mój blog www.niemieckizmoniką.pl Pa! Do usłyszenia! Do następnego razu! Bis zum nächsten Mal!